คงไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ว่าความเศร้าไม่ได้มาเยือนเราเลย เมื่อเราไม่ได้สิ่งที่เราต้องการ ความเศร้าเริ่มคลืบคลานทีลีนิดทีละหน่อยแล้วค่อยแสดงออกอย่างโจ่งแจ้ง ความเศร้าสามารถผลักดันให้เกิดสิ่งต่าง ๆมากมายบางอย่างที่เราไม่คาดคิดว่าเราจะทำลงไป บางครั้งความเศร้าไม่แสดงออกว่าเรากำลังเศร้าอยู่นะ เมื่อความเศร้ามาเยือนความเหงาก็ก้าวเข้ามาพร้อมเพรียงกัน เหงาเศร้าช่างเป็นอะไรที่อธิบายได้ยาก อยากแสดงความรู้สึกออกมาก็ไม่สามารถที่จะแสดงออกได้ มีเพียงแต่อารมณ์เซ็งเท่านั้นที่เราสามารถรู้ได้ แล้วเราจะจัดการกับความเหงา เศร้าอย่างไร ตัวเราเองเท่านั้นที่เป็นคนบอกได้ว่าเราจะทำอย่างไรเมื่อเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมา ปล่อยให้อารณ์แบบนี้แวะมาทักทายเราสักครู่หนึ่งแล้วบินจากไป หรือเราจะไม่ทักทายมันแล้วหลีกหนีโดยเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แสดงออกด้วยการร้องออกมาให้โลกรับรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังเศร้าอยู่นะ เคยบ้างไหมที่เราเศร้าแล้วไม่สามารถที่จะร้องออกมาได้ไม่ใช่ว่าไม่เศร้าแต่ไม่รู้จะร้องออกมายังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอารมณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไรและจะจัดการอย่างไร หรือจัดการแล้วแต่ความเศร้าก็ยังคงเกาะกินเรื่องราวในหัวใจของเรา สลัดยังไงก็ไม่ออกไป ทำให้การเดินทางของชีวิตมีเซไปบ้างแต่ไม่นานเธออาจจะกลับมายืนอยู่ตรงจุดเดิมให้ได้ เมื่อไม่ได้ตามที่เธอหวังและต้องการ ชีวิตคนเราย่อมมีสิ่งที่สมหวังและไม่สมหวัง ขนาดเหรียญยังมีสองด้านเลย คนจะมีสองใจบ้างจะเป็นไรไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น